Rianne leest: ‘Lo strano viaggio di un oggetto smarrito’ van Salvatore Basile

‘Sei tu che mi cambi i colori alla vita.’
[‘Jij verandert de kleuren in mijn leven.’]

Vorig jaar stond mijn tijdlijn op Twitter ineens vol met berichten over de langverwachte roman van Salvatore Basile: Lo strano viaggio di un oggetto smarrito [De vreemde reis van een verloren voorwerp] en ik was direct geïntrigeerd. Waar zou een roman met zo’n titel over gaan? Vast niet over de afdeling verloren voorwerpen van de Italiaanse spoorwegen, toch? Ik reserveerde het boek direct via ibs.it en telde verwachtingsvol de dagen tot het boek bezorgd zou worden. Een aantal weken later zat ik met het boek in de zon op ons dakterras en maakte ik een vreemde reis.

Op een klein stationnetje

Michele woont op het kleine station van Miniera di Mare. ‘s Morgens vertrekt van dit station de trein naar de grote stad, om ‘s avonds weer terug te keren. Vroeger was de vader van Michele was daar de stationschef en Michele is hem opgevolgd. Nu er zoveel is geautomatiseerd, houdt Michele zich vooral bezig met het verzamelen van de voorwerpen die door de reizigers zijn achtergelaten. In zijn kleine huisje heeft hij een kamer ingericht speciaal voor die voorwerpen, want ze worden toch nooit opgehaald. Totdat op een dag Elena voor zijn neus staat, op zoek naar de jas die ze in de trein heeft laten liggen. En zij zet Micheles leven op zijn kop.

De kleuren van het leven

Salvatore Basile woont in Rome en werk daar als scenarioschrijver en regisseur. Lo strano viaggio is zijn debuutroman en het boek leest als een film. Basile weet in een paar zinnen allesomvattende beelden te schetsen, waarin kleuren een grote rol spelen. Elena gelooft namelijk dat iedereen zijn eigen kleur heeft, die als een sterrenbeeld veel vertelt over wie je bent, maar Michele is nog kleurloos. Sinds het vertrek van zijn moeder is hij vastgeroest in zijn dagelijkse routine en komt hij het station niet meer af. Zijn kennismaking met Elena zet hem er toe aan om op zoek te gaan naar zijn moeder en uiteindelijk naar zijn kleur. Op zijn reis ontmoet hij allerlei mensen die hem op soms onnavolgbare wijze levenslessen meegeven. Regelmatig zat ik met een brok in mijn keel, om vervolgens weer te moeten grinniken om de rare fratsen van Michele. Lo strano viaggio di un oggetto smarrito is grappige, liefdevolle, ontroerende, vreemde reis die we allemaal zouden moeten maken.

Lo strano viaggio di un oggetto smarrito – Salvatore Basile, Garzanti, 2016.