Een vertaalster, een koffiebrander en een labrador

Het zou zomaar de titel van een boek kunnen zijn. Een komisch boek waarschijnlijk. Of een fantasyboek, waarin het drietal op een queeste gaat om de wereld te redden. Of een thriller, met een seriemoordende labrador, een koffiebrander die zijn boontjes brandt in mensenvet en een vertaalster met kannibalistische neigingen. Een gouden trio.

Bruce op de bank, net 7 weken oud.

De werkelijkheid is een stuk normaler. Mijn koffiebrander brandt zijn boontjes gewoon in een grote oranje brander, ik taal niet naar een stukje mensenlever en Bruce, onze labradorpup, heeft het alleen op veters en sokken gemunt, maar niet per se op de mensen die daaraan vastzitten.

Uitgeteld na het spelen.

Sinds 13 september delen wij ons huis met een vrolijke, speelse, ondeugende, knuffelige viervoeter: Bruce, de zwarte labrador. Onze dagen staan niet meer alleen in het teken van tekst en koffie, maar ook van trekspelletjes, uitlaatrondjes, socialiseren, corrigeren, belonen en knuffelsessies. Bruce is niet de enige die elke dag weer nieuwe dingen leert, ook voor ons gaat een wereld open. Beetje bij beetje leren wij onze kleine boss kennen en hij ons. Bruce en wij zijn aan een nieuw avontuur begonnen. Een avontuur dat voor veel schrijfinspiratie zorgt, dus hou mijn blog in de gaten voor verhalen over de belevenissen van het gouden trio.

Met zijn nieuwste verovering, 10 weken oud.